Μάλλες Ιεράπετρας

Ξενομπασαρικάκι μου, ξενομπασάρικό μου,

σγουρό μελαχροινάκι μου, και να ‘σουνε δικό μου.

Λάμπει το προσωπάκι σου σαν τσ’ εκκλησάς το δίσκο

κι ολημερίς να σε θωρώ, ψεγάδι δεν σου βρίσκω.

Αγγελοκαμωμένη μου και λαμπαδοχυτή μου

και μορφωνιά τση μάνας σου και να ‘σουνε δική μου.

Δυο μαυρομάτες αγαπώ, κι οι δυο καστανομάλλες,

η μια ‘πό τη Γεράπετρο κι η άλλη ‘πό τσι Μάλλες.